![]()
ယေန႔ ေလာက္ကိုင္တစ္၀ိုက္တြင္ ျဖစ္ပြားေန ေသာတိုက္ပြဲမ်ားမွ သင္ခန္းစာအမ်ား အျပား ေပၚထြက္
လ်က္ရွိေနပါသည္။ ျပည္သူႏွင့္တပ္မေတာ္ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္လံုး အတြက္ သင္ခန္းစာမ်ား ေပၚထြက္လာပါသည္။ ဤေလာက္ကိုင္ နယ္ေျမ တိုက္ပြဲမ်ားတြင္မွာမွ တပ္မေတာ္ကလည္း မိမိဘက္မွ ထိခိုက္က်ဆံုးမႈ စာရင္းကို သတင္းစာတြင္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေၾကညာသမႈျပဳလုပ္လာပါသည္။ ျပည္သူဘက္မွ လည္း ဤသတင္းမ်ားကို ဖတ္႐ႈရသည့္ အခါတြင္မွ အေျခအေနအမွန္ကို သံုးသပ္ႏိုင္လာပါသည္။
စစ္တပ္အစိုးရ အဆက္ဆက္၏ သတင္း အေမွာင္ခ်ထားခဲ့မႈက ျပည္သူမ်ားကို မ်က္စိပိတ္ နားပိတ္ျဖစ္ေစခဲ့ပါသည္။ ျပည္သူမ်ားသည္ စစ္ေရး စစ္ရာႏွင့္ပတ္သက္၍ ယခင္က သတင္းစာမ်ားထဲ တြင္ ဖတ္ရလွ်င္ ““ေၾသာ္၊ တိုက္ပြဲေတြျဖစ္ေနၾက တယ္”” ဟူ၍ေလာက္သာ စိတ္၀င္စားမႈ ရွိခဲ့ၾကပါသည္။ သတင္းစာအာေဘာ္မ်ားကလည္း အမ်ား ျပည္သူ၏ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ဓာတ္ ရွင္သန္ႏိုးၾကားလာေစရန္ လႈံ႔ေဆာ္ ေပးသည့္ အေရးအသားမ်ဳိးမပါရွိပါ။
မၾကာေသးသည့္ ရက္ပိုင္းအတြင္းက ဂ်ာနယ္ မ်ား၌ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ ဦးမန္းကံၫြန္႔က အမ်ဳိးသားစစ္မႈမထမ္းမေနရ ဥပေဒျပ႒ာန္းသင့္ ေၾကာင္းကို လႊတ္ေတာ္တြင္ တင္ျပေဆြးေႏြးသည္ ဟု ဖတ္႐ႈလိုက္ရပါသည္။ ဂ်ာနယ္အေတာ္မ်ားမ်ား တြင္ ဤတင္ျပခ်က္ကို အုတ္ေအာ္ေသာင္းတင္း ၀ိုင္း ၀န္း႐ႈတ္ခ်ၾကျခင္း မရွိသည္ကိုလည္း စာေရးသူ သတိထားလိုက္မိပါသည္။ ဂ်ာနယ္မ်ား၏ အာေဘာ္ မ်ားမွာ အၾကမ္းဖ်င္းအားျဖင့္ ေထာက္ခံ ၃၀၊ ကန္႔ ကြက္ ၇၀ ခန္႔ရွိမည္ဟုထင္ပါသည္။ စာေရးသူ၏ ကိုယ္ပိုင္အျမင္ျဖစ္ပါသည္။
၂၀၁၁ ႏွစ္စပိုင္းေလာက္က ဤစစ္မႈမထမ္း မေနရကိစ္ၥ ေပၚေပါက္ခဲ့ဖူးပါသည္။ ထိုစဥ္က ဤကိစ္ၥကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ၀ိုင္း၀န္းကန္႔ကြက္႐ႈတ္ ခ်ခဲ့ၾကပါသည္။ ယခုတစ္ႀကိမ္တြင္မူ ကန္႔ကြက္သံ သည္ ယခင္တစ္ႀကိမ္ကေလာက္ ေသာေသာမညံ ေတာ့ပါ။ ျပည္သူမ်ား ဗဟုသုတအျမင္ရွိစျပဳလာၿပီ ဟု ယူဆရႏိုင္ပါသည္။ ကိုးကန္႔ေသာင္းက်န္းသူ အဆင့္မွ်ကိုပင္ ဤမွ်တိုက္ခိုက္ယူေနရလွ်င္ ရန္ျပဳ လာမည့္ ျပည္ပတပ္မေတာ္တစ္ခုႏွင့္မ်ား ရင္ဆိုင္ ရမည္ဆိုလွ်င္ မိမိႏိုင္ငံ၏ လူ/လက္နက္ယွဥ္ၿပိဳင္ ႏိုင္မႈစြမ္းအားကို ျပည္သူမ်ား ခန္႔မွန္းတတ္စျပဳလာ ၾကၿပီဟု သံုးသပ္၍ရႏိုင္ပါသည္။ အျမင္က်ယ္စျပဳ လာပါၿပီ။
ယခင္က ျပည္သူမ်ားအျမင္မက်ယ္ျခင္းမွာ ျပည္သူမ်ား၏ အျပစ္မဟုတ္ပါ။ တာ၀န္ရွိသူအစိုးရ အဆက္ဆက္က မ်က္စိပိတ္နားပိတ္ျပဳလုပ္ထားခဲ့ ၾက၍သာျဖစ္ပါသည္။ ယခုလည္း ျပည္သူမ်ား အျမင္က်ယ္စျပဳလာျခင္း
သာျဖစ္ပါသည္။ လံုး၀ အျမင္မက်ယ္ေသးပါ။ ျပည္သူမ်ား၏ ေ၀ဖန္သံကို စာေရးသူၾကားေနရပါသည္။ ကြမ္းလံုတိုက္ပြဲကဲ့သို႔ ေသာ တိုက္ပြဲကိုပင္ ရက္ေပါင္း ၄၀ ႏွင့္အၿပီး သတ္ ႏိုင္ခဲ့လွ်င္ ယခုေလာက္ကိုင္
နယ္ေျမျဖစ္စဥ္သည္ ရက္ေပါင္းမည္မွ် ၾကာေနၿပီလဲဟူ၍လည္းေကာင္း ျပည္တြင္းေသာင္း
က်န္းမႈ ေခ်မႈန္းေရးတြင္ ေလယာဥ္ သံုးစရာလိုလို႔လားဟူ၍လည္းေကာင္း ေ၀ဖန္ေျပာ ဆိုမႈမ်ား ရွိေနပါသည္။
စစ္ေျမျပင္တြင္ စစ္တိုက္သည္ဆိုသည္မွာ သေရက်ေအာင္တိုက္သည္ဟူ၍မရွိပါ။ အႏိုင္ရ ေအာင္ တိုက္ၾကစၿမဲ
သာျဖစ္ပါသည္။ ျပင္သစ္စစ္ ဘုရင္ နပိုလီယံ၏ အဆိုအမိန္႔မွာ ““မိမိ၏အင္အား အလြန္အမင္းသာလြန္ေနမႈသည္ မွားယြင္းသည္ဟု မည္သည့္အခါတြင္မွ် ေျပာ၍မရပါ”” (It is never wrong to be too strong) ဟူ၍ ရွိသကဲ့သုိ႔ အဂၤလိပ္ စကားလံုးတစ္ခုမွာ “ကၽြႏ္ုပ္၏ ႏိုင္ငံ မွားမွား၊ မွန္မွန္၊ ကၽြႏ္ုပ္အတြက္ကေတာ့ ကၽြႏ္ုပ္၏ႏိုင္ငံအၿမဲမွန္သည္”” (My country, right or wrong) ဒုတိယကမၻာစစ္ႀကီး အတြင္းက အေမရိကန္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ပက္တန္က လည္း ““ရန္သူကို မိမိ၏အဆမတန္ သာလြန္ေသာ စုစည္းအင္အားျဖင့္ တစ္ဟုန္ထိုး တိုက္ခိုက္ျခင္းျဖင့္ စစ္ပြဲကို ေစာစီးစြာ အႏိုင္ယူအၿပီးသတ္လိုက္ႏိုင္ျခင္း သည္ ေရရွည္စစ္ပြဲျဖင့္ မိမိအက်အဆံုးမ်ားျပားမည္ကို ေရွာင္ရွားရန္အေကာင္းဆံုးေသာနည္းလမ္းပင္ ျဖစ္သည္””ဟူ၍ ေျပာၾကားခဲ့ပါသည္။
အထက္က အဆိုအမိန္႔မ်ားထဲမွ အဂၤလိပ္ အဆိုကဲ့သို႔ပင္ မိမိႏိုင္ငံ၏ အတြင္းေရးကိစ္ၥကို မိမိ နည္းလမ္းျဖင့္ ေျဖရွင္းျခင္းျဖစ္ပါသည္။ နပိုလီယံ၏ အဆိုအမိန္႔ကဲ့သို႔ပင္ မိမိထံတြင္ရွိေသာ စြမ္းအား ျဖစ္သည့္
ေလေၾကာင္းပစ္ကူစြမ္းအားကို အသံုးျပဳ ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ဤေနရာတြင္ စစ္သားလုပ္ခဲ့ဖူး ေသာ စာေရးသူအေနျဖင့္ ေလာက္ကိုင္နယ္ေျမတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးပက္တန္၏ နည္းနာကိုအျပည့္အ၀ အသံုးျပဳျခင္းမရွိေသးဟု အၿငိမ္းစားစစ္သည္ေဟာင္း တစ္ဦးအေနျဖင့္ ထင္ျမင္ယူဆမိပါသည္။
အမ်ား၏ ေ၀ဖန္မႈကို စစ္တိုက္ရာတြင္ ဂ႐ုစိုက္ မႈလြန္ကဲမိပါက ဘာမွ်လုပ္၍ရေတာ့မည္မဟုတ္ပါ။ အေမရိကန္သမ္ၼတ ဘုရွ္သည္ အီရတ္ကို ၀င္ေရာက္ တိုက္ခိုက္စဥ္က ဘုရွ္ကို တစ္ကမ္ၻာလံုးနီးပါးက ၀ိုင္း ၀န္း႐ႈတ္ခ်ခဲ့ၾကပါသည္။ ဂ႐ုမစိုက္ခဲ့ပါ။ ၿဗိတိသွ် ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ မာဂရက္သက္ခ်ာသည္ ေဖာက္ကလန္ ကၽြန္းကိစ္ၥႏွင့္ပတ္သက္၍ အာဂ်င္တီးနားႏိုင္ငံႏွင့္ စစ္ျဖစ္စဥ္က မာဂရက္သက္ခ်ာကို အေမရိကန္က ပင္ ဦးေဆာင္၍ ကန္႔ကြက္ခဲ့ပါသည္။ သက္ခ်ာ ဂ႐ုမစိုက္ခဲ့ပါ။ စာေရးသူဆိုလိုသည္မွာ အမ်ား၏ ေထာက္ျပေ၀ဖန္မႈကို လ်စ္လ်ဴ႐ႈရမည္ဟု မဆိုလို ပါ။ သို႔ေသာ္ အရာရာတိုင္းကို ဂ႐ုစိုက္ေန၍မရပါ။
ေလာက္ကိုင္နယ္ေျမျဖစ္စဥ္ အစဦးပိုင္းတြင္ တပ္မေတာ္ဘက္မွ ယာဥ္တန္းခ်ဳံခိုအတိုက္ခံရ၍ စစ္သည္
အမ်ားအျပား က်ဆံုးခဲ့ရပါသည္။ တပ္မ ေတာ္စစ္ေၾကာင္းတစ္ေၾကာင္း ခ်ီတက္လွ်င္ လက္ နက္ႀကီးႏွင့္ အရန္က်ည္မ်ားကိုပါ သယ္ေဆာင္ရပါ သည္။ ရိက္ၡာႏွင့္ ေဆးေသတ္ၱာမ်ား၊ ဆက္သြယ္ေရး အားသြင္းစက္မ်ားကို ထည့္၍ မေျပာေသးပါ။ ဤ ပစ္ၥည္းမ်ားအားလံုးကို လြန္ခဲ့သည့္ ႏွစ္ ၂၀ ေလာက္ အထိက အထမ္းသမားေခၚေပၚတာမ်ားျဖင့္ သယ္ ပါသည္။ အထမ္းသမားေပၚတာကိစ္ၥကို ကမ္ၻာက ကန္႔ကြက္သည့္အျပင္ ျပည္တြင္းရွိ ျမန္မာႏိုင္ငံသူ ႏိုင္ငံသားမ်ားကလည္းမလိုလားၾကေတာ့သျဖင့္ ေပၚတာေခၚအထမ္းသမားအသံုးျပဳသည့္စနစ္ကို တပ္မေတာ္ အသံုးမျပဳေတာ့သည္မွာ အႏွစ္ ၂၀ မွ်ရွိသြားပါၿပီ။
ထိုအႏွစ္ ၂၀ ကာလအတြင္း အပစ္အခတ္ရပ္ စဲေနသျဖင့္လည္း အထမ္းသမားမရွိေတာ့သည့္ ျပႆနာမွာ အေရးမႀကီးပါ။ ေမာ္ေတာ္ကားလမ္း အတိုင္း ေမာ္ေတာ္ကားမ်ားအေပၚသို႔ ေလးပင္ ပစ္ၥည္းမ်ားတင္ေဆာင္ၿပီး သြားလာၾကပါသည္။ ေမာ္ေတာ္ကားလမ္းကို စြန္႔ခြာ၍ ေတာင္မ်ားေပၚ သို႔ တက္ၾကရသည့္ အခါမ်ားတြင္လည္း ေလးပင္ ပစ္ၥည္းမ်ားကို စစ္သည္မ်ား အလွည့္က်ထမ္း၍ နားနားေနေန တက္ၾကပါသည္။ မိမိကို ပစ္မည့္ ခတ္မည့္သူမရွိပါ။ ျပႆနာမရွိပါ။
ထိုအႏွစ္ ၂၀ မွ်ၿငိမ္းခ်မ္းခဲ့သျဖင့္ အရာရွိ/ စစ္သည္မ်ားမွာ ေမာ္ေတာ္ကားျဖင့္ သြားလာသည့္ ေရာဂါစြဲကပ္
လာပါသည္။ ဆယ္ဘီးကား၊ ၁၂ ဘီး ကားမ်ားေပၚေပါက္လာသျဖင့္လည္း ၀င္ဆံ့မႈပို၍ ရွိလာေသာေၾကာင့္ ေမာ္ေတာ္ကားႀကီးတစ္စီးတည္း အေပၚသို႔ အကုန္လံုးစုစည္းတက္ေရာက္၍ သြား လာၾကပါသည္။ ယခင္ကလို ၂ စီး ၃ စီး လူခြဲ၍ စီးရန္မလိုေတာ့ပါ။ တပ္မေတာ္သံုးေငြေၾကးကန္႔ သတ္မႈကလည္းရွိလာသျဖင့္ တစ္စီးတည္းကို ေငြ ေခ်ရသည္က အကုန္အက်သက္သာပါသည္။ သို႔ ျဖစ္၍ အေရးေပၚကာလျဖစ္လာေသာအခါ အႏွစ္ ၂၀ ခန္႔စြဲေနေသာ အမူအက်င့္အတိုင္း ယာဥ္တစ္ စီးတည္းအေပၚသို႔ အကုန္လံုးတက္၍ ရန္သူ၏ သတ္ ကြင္းအတြင္းသို႔ တစ္စုတစ္စည္းတည္း ၀င္မိလ်က္ သား ျဖစ္ကုန္ပါသည္။ ေတာင္မ်ားေပၚသို႔တက္ သည့္အခါတြင္လည္း ယခင္ကေလးပင္ပစ္ၥည္းမ်ားကို အလွည့္က်ထမ္း၍ နားနားေနေန တက္ၾကပါသည္။ ယခုအခါ မိမိကိုပစ္မည့္သူ၊ မိုင္းေတာင္မိုင္း ဆြဲမည့္သူမ်ားအၾကားမွ တက္ၾကရပါသည္။ စစ္ သည္အင္အားအခ်ဳိ႕မွာ ပစ္ၥည္းထမ္း၍ ေျပးေျပး လႊားလႊား ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ေတာင္တက္ေနရသျဖင့္ ေမာပန္းေနၾကပါသည္။ သို႔ျဖစ္၍ ဥပမာေပးရလွ်င္ စစ္သည္ ၁၀ ေယာက္တြင္ ၄ ေယာက္မွာ ပစ္ၥည္း ထမ္းရ၍ ေမာပန္းေနေသာေၾကာင့္ ၁၀ ေယာက္ သြားေသာ္လည္း တိုက္ခိုက္ေရးအင္အားမွာ ၆ ေယာက္သာျဖစ္ေနပါေတာ့သည္။
ဤသို႔ျဖင့္ ခ်ီတက္ႏႈန္းမ်ားမွာ ေႏွးေကြးၿပီး ခရီး လည္းမတြင္ေတာ့ပါ။ သို႔ျဖစ္၍ ေလေၾကာင္းပစ္ ခတ္မႈ အကူမ်ားကို ရယူရပါသည္။ ဒဏ္ရာရစစ္ သည္မ်ားကို ေလေၾကာင္းျဖင့္ျပန္လည္၍ သယ္ ထုတ္ရပါသည္။ ဒဏ္ရာရ အရာရွိ/စစ္သည္မ်ားကို ရဟတ္ယာဥ္ဆင္းကြင္းျဖစ္ေသာ ရန္သူ၏ပစ္ခတ္ မႈကင္းေ၀းရာေနရာအထိ လူျဖင့္ သယ္ထုတ္ရပါ သည္။ အထမ္းသမားမသံုးရသျဖင့္ ေရွ႕တန္းတြင္ တိုက္ပြဲ၀င္ေနသည့္ စစ္သည္အခ်ဳိ႕ကို ျပန္ေခၚ၍ လူနာထမ္းေစရျပန္ပါသည္။ တိုက္ခိုက္ေရးအင္ အားထပ္မံေလ်ာ့ျပန္ပါသည္။ တိုက္ခိုက္ေရးအင္ အားနည္းသည့္အခါ စစ္သည္အငယ္မ်ားမွာ ေရွ႕ သို႔တက္ရန္ တြန္႔ေနတတ္သျဖင့္ အရာရွိက ေရွ႕မွ စံနမူနာျပဦးေဆာင္၍ တက္ရပါသည္။ “တို႔ဗိုလ္က ဓားကိုဆြဲလို႔ ေရွ႕ကတက္ပါတယ္””ဆိုသည့္ စစ္ခ်ီ သီခ်င္းအတိုင္း လက္ေတြ႕က်င့္သံုးရပါသည္။ ထို အခါ အရာရွိ က်ဆံုး၊ ဒဏ္ရာရမ်ားျပားလားပါ သည္။
ေခါင္းေဆာင္အရာရွိ က်ဆံုးဒဏ္ရာရသည့္ အခါ စီမံကြပ္ကဲမည့္သူမရွိသျဖင့္ စစ္သည္မ်ား ေရွ႕ဆက္လုပ္ရမည့္ ကိစ္ၥေ၀၀ါးသြားပါသည္။ ရည္ မွန္းခ်က္ေအာင္ျမင္ရန္ ၾကန္႔ၾကာသြားပါသည္။ ယေန႔ဒီမိုကေရစီစနစ္ျဖင့္ ခ်ီတက္ေနခ်ိန္တြင္ လူ သားအခြင့္အေရး၊ လူသားခ်င္း စာနာေထာက္ထား မႈမ်ားကို အလြန္အေလးထား ေနရပါသည္။ ဖုန္ၾကားရွင္ဘက္မွ ဥပေဒေဘာင္ ျပင္ပမွေန၍ အထမ္းသမားႀကိဳက္သလိုသံုး၍ ယင္းအဖြဲ႕မွဒဏ္ ရာရသူမ်ားကို အနီးဆံုးႏိုင္ငံမွ လက္တစ္ကမ္းရွိ ေဆး႐ံုမ်ားသို႔ ပို႔ေဆာင္ေနခ်ိန္တြင္ တပ္မေတာ္က မိမိတိုက္ခိုက္ေရးအင္အားထဲမွ ဖဲ့ထုတ္၍ ဒဏ္ရာ ရသူမ်ားကို ပထမအဆင့္အေနျဖင့္ ထမ္းထုတ္ခါ တပ္မေတာ္ေဆး႐ံုမ်ားသို႔ ပို႔ေဆာင္ရန္စီစဥ္ၾကရပါ သည္။ ဤသို႔ေရးသားသျဖင့္ အထမ္းသမားမ်ားျပန္ ၍ သံုးေစလိုေသာေၾကာင့္ ႏွပ္ေၾကာင္းေပးေနျခင္း မဟုတ္ပါ။ ေျမျပင္ရွိ ပကတိအေျခအေနကို ျပည္သူ အမ်ားသိသာျမင္သာ႐ံုမွ်သာ မ်က္စိဖြင့္ေပးေနျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
ကာတြန္းဆရာ ေအာ္ပီက်ယ္၏ ေဟာေျပာ ပြဲတစ္ခုကို စာေရးသူက ႐ုပ္ျမင္သံၾကားတြင္ နား ေထာင္လိုက္ရပါသည္။ ေအာ္ပီက်ယ္ေျပာေသာ ကာတြန္းတြင္ ဖခင္ျဖစ္သူက ““ငါအင္အားရွိမွ မင္း တို႔အင္အားရွိမယ္””ဟုေျပာၿပီး အေကာင္းဆံုးဟင္း မ်ားကိုစားကာ မိသားစုအတြက္ အ႐ိုးအရင္းသာ ခ်န္ ပါသည္။ ကာလရွည္ၾကာလာေသာအခါ ဇနီးျဖစ္သူ က လင္ေယာက်္ားအား ““ရွင့္ရဲ႕ဗလကို ထုတ္ျပစမ္းပါ”” ဟုေတာင္းဆိုသည့္အခါတြင္ ေယာက်္ားျဖစ္သူက မတ္တတ္ထ၍ ဗလထုတ္ျပလိုက္ရာ လက္ေမာင္း
ႂကြက္သားမ်ားမွာ ကြမ္းသီးလံုးခန္႔သာရွိၿပီး ၀မ္းဗိုက္ ႀကီးသာ ပူေဖာင္းေနပံုကို ေဟာေျပာပါသည္။ ဤ သည္ကား ျပည္သူအမ်ား၏ တပ္မေတာ္ဘတ္ဂ်က္ အေပၚ အျမင္ျဖစ္ပါသည္။ တပ္မေတာ္ကလည္း ဤ ကိစ္ၥကို သတိရွိရန္ လိုအပ္ပါသည္။ ျပည္သူ၏ သဒ္ၶါ ရက္ေရာမႈကို ရရွိႏိုင္ရန္ ႀကိဳးစားရပါမည္။
ႏွစ္(၇၀)ျပည့္ တပ္မေတာ္ေန႔ အခမ္းအနားတြင္ တပ္မေတာ္၏ စစ္လက္နက္ပစ္ၥည္း အမ်ဳိးအစား အေတာ္မ်ားမ်ားကို စစ္ေရးျပအခမ္းအနားတြင္ ထည့္ သြင္းျပသသြားပါသည္။ လက္ရွိတပ္မေတာ္ ကာ ကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္လက္ထက္တြင္မွစတင္လာသည့္ အစီအစဥ္ျဖစ္ပါသည္။ ဤစစ္လက္နက္ပစ္ၥည္းမ်ား၏ ၇၅ ရာခိုင္ႏႈန္းမွာ ျမန္မာျပည္လုပ္တစ္ခုမွ် မပါပါ။ ျပည္ပမွ ၀ယ္ယူခဲ့ရသည့္ပစ္ၥည္းမ်ားခ်ည္းသာျဖစ္ပါ သည္။ ဤလက္နက္မ်ားကို ထုတ္လုပ္ေသာႏိုင္ငံမွ ထုတ္လုပ္ခဲ့သည့္ ခုႏွစ္မ်ားကိုလည္း တပ္မေတာ္ေန႔ အခမ္းအနား
သုိ႔တက္ေရာက္လာၾကကုန္ေသာ ႏိုင္ငံ ျခားသား စစ္သံမ်ားအားလံုးလည္း ျမင္ရ႐ံုမွ်ျဖင့္သိရွိ ၾကပါသည္။
မည္သည့္ ႏိုင္ငံလုပ္မ်ားျဖစ္သည္ကိုလည္း ႏိုင္ငံအသီးသီးမွ စစ္သားအခ်င္းခ်င္း သိရွိၾကပါသည္။ ထုတ္လုပ္ခဲ့သည့္ခုႏွစ္အလိုက္ေခတ္မီမႈအတိုင္းအတာ အလိုက္ ဤလက္နက္ကို မည္သုိ႔တန္ျပန္ေက်ာ္ လႊား၍ ရႏိုင္သည္ကိုလည္း သိရွိၾကပါသည္။
သို႔ေသာ္လည္း မိမိတြင္လည္း အဆိပ္ရွိေၾကာင္း ကိုျပသသည္ကေတာ့ မွန္ကန္သည့္ လုပ္ရပ္ျဖစ္ပါ သည္။ အာရွေတာဘုရင္က်ားရဲသည္ကင္းၿမီးေကာက္ ကေလးကို ေတာထဲ၌ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေတြ႕လွ်င္ လမ္းဖယ္ေပး
ပါသည္။ အရြယ္ပမာဏႏွင့္အင္အား သည္ အရာရာတိုင္းတြင္ အဓိကမဟုတ္ပါ။ အဆိပ္ ရွိဖို႔က အဓိကျဖစ္
ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ဤကင္းၿမီး ေကာက္သည္ အိုမင္းမစြမ္းရွိလာသည့္အခါ ေခတ္ သစ္ ကင္းၿမီးေကာက္ငယ္က အစားထိုးေနရာယူေပး ရပါမည္။ လက္နက္ပစ္ၥည္းသည္လည္း ေခတ္မမီ ေတာ့လွ်င္ ေခတ္မီလက္နက္ျဖင့္ အစားထိုးရပါမည္။ ထိုအခါ ေငြ/ဘတ္ဂ်က္လိုလာပါမည္။
ဤသို႔ဆိုလိုက္သည့္အတြက္ စာ႐ႈသူတို႔ မ်က္ လံုးျပဴးမသြားၾကပါႏွင့္။ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္သည္ လြတ္လပ္ေရး
ရရွိၿပီးစအခ်ိန္ကတည္းက လူသား အရင္းအျမစ္ကိုသာ အမာခံထား၍ရွိသည့္ လက္ နက္ျဖင့္ ႏိုင္ငံေတာ္
ကိုကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ပါ သည္။ ““သူ႔ႏိုင္ငံသား သံမႈန္႔စားမွ တို႔ဓားတံုးမည္”” ဟူေသာ အဆိုမွာ ျမန္မာ့
တပ္မေတာ္၏ ေဆာင္ပုဒ္ တစ္ခုပင္ျဖစ္ပါသည္။ တပ္မေတာ္သည္ ျပည္ေထာင္ စုသားလူမ်ဳိးေပါင္းစံုျဖင့္ဖြဲ႕စည္း
ထားသည့္ လက္နက္ ကိုင္အဖြဲ႕အစည္းတစ္ရပ္ျဖစ္ခါ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ေရ ေျမေတာေတာင္အႏွံ႔တြင္ မတိုက္ခိုက္ဘူးေသာနယ္ ေျမမရွိပါ။
စာ႐ႈသူတို႔သတိထား၍ ၾကည့္လွ်င္ ျမ၀တီ႐ုပ္ ျမင္သံၾကားအစီအစဥ္မွ တပ္မေတာ္ေန႔ ဂုဏ္ျပဳျပ သသြားေသာ ““ကြမ္းလံုရက္-၄၀””တိုက္ပြဲဇာတ္လမ္း တြင္ ဗကပမ်ား ၀တ္ဆင္ထားေသာ ယူနီေဖာင္း သည္ ထို ၁၉၇၁ ခုႏွစ္က အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံႀကီး၏ တပ္မေတာ္ ယူနီေဖာင္းႏွင့္ ၉၀ ရာခိုင္ႏႈန္း တူညီ ေနသည္ကို သတိျပဳမိၾကပါလိမ့္မည္။ သေဘာ ေပါက္ၾကပါ။ တပ္မေတာ္သည္ ေခတ္အဆက္ဆက္ တြင္ရွိသည့္ လက္နက္ျဖင့္ ဗကပ/တ႐ုတ္ျဖဴ/ မူဂ်ာ ဟစ္/မ်က္ႏွာျဖဴ အၾကံေပးမ်ား ပါ၀င္ေသာ ကရင္ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕မ်ားကို အႏိုင္တိုက္ခဲ့ၾကပါသည္။
သို႔ေသာ္ ထိုအခ်ိန္က ျပည္သူသည္တပ္မေတာ္ အေပၚ အထူးသျဖင့္ စစ္တိုက္ေနရသည့္ စစ္သား မ်ားအေပၚ ယေန႔ပစ္ၥဳပ္ၸန္ကာလထက္ပို၍ မုဒိတာ ပြားခဲ့ၾကပါသည္။ ယေန႔ဒီမိုကေရစီေခတ္တြင္မူ တပ္မေတာ္သားမ်ားကို အာဏာ႐ူးမ်ား၊ မုဒိမ္း ေကာင္မ်ား၊ ဘတ္ဂ်က္အိတ္ထဲထည့္သူမ်ားအျဖစ္ အစဥ္စြပ္စြဲေျပာဆိုေနခဲ့ၾကပါသည္။
ျပည္သူမ်ား၏ စြပ္စြဲခ်က္မ်ားသည္ မွန္သည္မ်ား လည္းရွိပါသည္။ သို႔ေသာ္ လံုး၀ဥႆံုမွန္ကန္မေနပါ။
ျပည္သူမ်ားက ေမတ္ၱာေခါင္းပါးလာေသာအခါ ဘာမွ်မဆိုင္ေသာေရွ႕တန္းတိုက္ခိုက္ေရးတပ္မ်ား၏ စိတ္ဓာတ္ကို ထိခိုက္လာေစပါသည္။ စာေရးသူတို႔ အရာရွိငယ္ဘ၀က ““ငါတို႔အပင္ပန္းခံ၊ အေသခံ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္မွ ၿမိဳ႕ေပၚက လူထုေဘးရန္ ကင္းမယ္””ဟူေသာ ခံယူခ်က္လံုး၀ရွိခဲ့ပါသည္။ ယခုမူ ငါတို႔စြန္႔လႊတ္စြန္႔စား အေသခံတိုက္လည္း ျပည္သူက အသိအမွတ္ျပဳတာမွ မဟုတ္ဘဲဟု ျမင္လာလွ်င္ မေကာင္းပါ။
အိမ္မွ သားသမီးကို အခ်ိန္ျပည့္အျပစ္တင္ေန ၿပီးမွ ၀မ္းနည္းစိတ္ဓာတ္က်လာေသာ ကေလးကို စာေမးပြဲေျဖခိုင္းၿပီး စာေမးပြဲမွာဂုဏ္ထူးမပါရေကာင္း လားဟု ထပ္ဆင့္အျပစ္တင္ေသာ မိဘကဲ့သို႔ ျပည္သူ ကျဖစ္လာလွ်င္ မသင့္ပါ။ ယခုအခါ အခ်ဳိ႕ဂ်ာနယ္ မ်ားက ကြမ္းလံုတိုက္ပြဲကဲ့သုိ႔ေသာ တိုက္ပြဲကိုပင္ ရက္ ၄၀ ႏွင့္ၿပီးျပတ္ေအာင္ တိုက္ခဲ့ၿပီး ယခုေလာက္ကိုင္ နယ္ေျမတိုက္ပြဲမွာ ရက္ ၄၀ မကေတာ့ဟု ေ၀ဖန္ ေရးသားေနၾကျပန္ပါသည္။ ေ၀ဖန္ေရးက လြယ္ပါ သည္။ မွ်တေသာ ေ၀ဖန္မႈျဖစ္ဖို႔ေတာ့လိုအပ္ပါသည္။ မိမိေ၀ဖန္ေျပာဆိုမည့္ အေၾကာင္းအရာကိုလည္း အေျခခံမွ်ေလာက္ေတာ့ သိရွိရန္ လိုအပ္ပါသည္။
ကြယ္လြန္သြားၿပီျဖစ္ေသာ စင္ကာပူ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ လီကြမ္ယူသည္ ၁၉၉၁ ခုႏွစ္က ႐ုရွားႏိုင္ငံတြင္ ကြန္ ျမဴနစ္၀ါဒက်ဆံုးၿပီး ႐ုရွားႏိုင္ငံၿပိဳကြဲစဥ္က ““ဤမွ် ပညာေရးစနစ္ေကာင္းမြန္ၿပီး ထူးခၽြန္အားကစား သမားမ်ား
ေပၚထြက္ရာ ႏိုင္ငံသည္ ၿပိဳလဲမႈၾကာရွည္ မည္မဟုတ္ပါ။ မၾကာမီအခ်ိန္အေတာအတြင္းမွာပင္ ကမ္ၻာ့အင္အားႀကီးအဆင့္၀င္ႏိုင္ငံတစ္ခုအျဖစ္သို႔ ျပန္ လည္ေရာက္ရွိလာလိမ့္မည္””ဟု နိမိတ္ဖတ္ခဲ့
ပါသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ လက္ရွိပညာေရးစနစ္ႏွင့္ အားကစား အဆင့္ကို ကမ္ၻာ့အဆင့္မဟုတ္ဘဲ အာရွအဆင့္ျဖင့္ ပင္ ျပန္လည္သံုးသပ္ရပါမည္။
စာေရးသူဆိုလိုသည္မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ အမ်ဳိး သမီးဦးေရ ၅၁ ရာခိုင္ႏႈန္း အမ်ဳိးသားဦးေရ ၄၉ ရာခိုင္ႏႈန္းရွိပါသည္။ အားကစားအဆင့္ျဖင့္ၾကည့္ လွ်င္ ေဘာလံုး၌ အမ်ဳိးသမီးအသင္းက ေအာင္ျမင္မႈ ရာခိုင္ႏႈန္းတြင္ အမ်ဳိးသားအသင္းထက္ သာလြန္ေန ပါသည္။ တက္ၠသုိလ္၀င္တန္းဂုဏ္ထူးအေရအတြက္ တြင္လည္း ေက်ာင္း
သူက ေက်ာင္းသားဦးေရထက္ မ်ားပါသည္။ ကာတြန္းမီဒီယာမ်ားတြင္လည္း ဇနီးက ခင္ပြန္းကို ႏိုင္ေန
သည္မ်ားသာ ေရးဆြဲၾကပါသည္။ မိဘ ေမတ္ၱာေဖာ္က်ဴးရာတြင္လည္း မိခင္ေမတ္ၱာကို သာ ေရွ႕တန္းတင္ထားၿပီး ဖခင္၏ က႑ကို ေမွးမွိန္ ထားပါသည္။ ေယာက်္ားေလးမ်ားသည္ သနပ္ခါး လိမ္း၍ နားပန္းပန္ကာ
လက္ေၾကာမတင္းဘဲ သက္ သာမႈဘက္ လိုက္ရန္ စိတ္ဓာတ္သာရွိသူမ်ား ယခင္ ကထက္မ်ားလာပါသည္။
ေမေမ့သား ပူတူတူေလး မ်ားျဖစ္လာပါသည္။ ဒါမွ ေယာက်္ား အေဖ့သားမ်ား ေလ်ာ့နည္း၍ လာပါသည္။ ဦးမန္ကံၫြန္႔၏ လႊတ္ ေတာ္တြင္ တင္ျပေသာ အဆိုအတြက္ ေယာက်္ား ေလးအမ်ားစုမွာ ဤအတိုင္းရွိ
ေနၾကပါသည္။ ကာတြန္းႏွင့္႐ုပ္ရွင္ မီဒီယာမ်ားေဇာင္းေပးမႈတြင္ သတိ ရွိသင့္ၾကပါၿပီ။
မည္သို႔ပင္ဆိုေစကာမူ ေလာက္ကိုင္နယ္ေျမ တြင္ ဖုန္ၾကားရွင္ထ၍ ဆူပူလိုက္သျဖင့္ ျမန္မာ ျပည္သူလူထုအတြက္ သတိ၀င္ရန္ အေၾကာင္း အခ်က္မ်ားစြာ ရရွိလိုက္ပါသည္။ စာေရးသူသည္ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္၊ ဇန္န၀ါရီလအတြင္းက Hot News ဂ်ာနယ္တြင္ ““စစ္အစိုးရ၊ စစ္တပ္ႏွင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ”” ေဆာင္းပါးအမွတ္ (၁)ႏွင့္ (၂)ကို ေရးသားခဲ့ဖူးပါ သည္။ တပ္မေတာ္မွ အရာရွိႀကီး ေတာ္ေတာ္မ်ား မ်ား ဖတ္႐ႈမိၾကေၾကာင္း ျပန္လည္ၾကားသိရပါသည္။ ထုိေဆာင္း
ပါးႏွစ္ေစာင္တြင္ ေရွ႕တန္းတြင္ တိုက္ခိုက္ ေနရသည့္ တပ္မေတာ္သားမ်ား၏ ဘ၀ကို စာနာ နားလည္ေပးပါရန္ ျပည္သူျပည္သားမ်ားကို ပန္ ၾကား ေရးသားခဲ့ဖူးပါသည္။ ယခုလက္ရွိေဆာင္း
ပါး ျဖင့္လည္း ျပည္သူျပည္သားမ်ားကို ဒုတိယအႀကိမ္ ပန္ၾကားလိုက္ပါသည္။
ျပည္သူျပည္သားမ်ားသည္လည္း ဒီမိုကေရစီ ကာလ ေလးႏွစ္ေက်ာ္ကို ျဖတ္သန္းခဲ့ၿပီးၾကၿပီ ျဖစ္ သျဖင့္ မ်က္စိပြင့္နားပြင့္ အေတာ္ပင္ရွိေနၾကပါၿပီ။ ယခုလက္ရွိ ေဆာင္းပါးသည္ ျပည္သူျပည္သားမ်ား ၏ တပ္မေတာ္အေပၚ အျမင္ကို ပိုမိုနားလည္မႈ က်ယ္ျပန္႔လာေစလိမ့္မည္ဟု ယံုၾကည္ေမွ်ာ္လင့္မိပါ သည္။
ပစ္တုိင္းေထာင္
.jpg)
.jpg)
